Loemedia

Waar we ooit werden gewaarschuwd met borden en opvallende palen, staan nu mobiele flitsers als roofvogels langs de weg. Ze wachten niet op gevaarlijk gedrag, ze wachten op onoplettendheid. Op een moment van haast, afleiding, of simpelweg menselijkheid. We leven in een land dat beweert te willen beschermen, maar stiekem vooral rekent. Waar snelheidsovertredingen worden afgehandeld als transacties, niet als kansen om gedrag te verbeteren. Het is geen rechtvaardige les, het is een onpersoonlijk bonnenkanon.

En zo wordt de burger weer een passant in zijn eigen land. Iemand die wordt gemonitord, niet meer vertrouwd. Waar camera's knikken in plaats van agenten, en alles draait om efficiëntie, niet om empathie. Tegen de tijd dat je de boete ontvangt, weet je al niet meer waar het gebeurde. En dat is misschien nog wel het wrangst, er is niets geleerd, niets veranderd. Alleen betaald. Let op je snelheid, zeker. Maar blijf ook wakker voor wat er achter die kastjes schuilgaat. Een overheid die zijn burgers stilletjes op de bon slingert, verliest het vertrouwen dat geen geld ter wereld kan kopen.

Want een land dat zijn mensen jaagt in plaats van leidt, raakt vroeg of laat zichzelf kwijt.